Bütün iyi fikirler geceleri akla gelir neden? Ve geceleri gelen bu fikirler neden soluk kağıtlarda kendine türlü anlamlar arar. Suat Bey her akşam olduğu gibi kendi ıssızlığına çekilmiş kafasını kurcalayan sorulara cevaplar aramaktaydı. Kalemi gün içerisinde çalkalanan beyninin komutasına ancak bu saatlerde girebiliyor ve ancak bu saatlerde kurmaca serüvenlerin sadık bir hizmetkarı olabiliyordu.
Suat Bey bu gece yazacağı konuyu bulmakta pek zorlanmadı. Yine kıyıya vurmuş düşünceleri kendinden kopan parçalarıydı. Sahne açıldığında tek kişilik tiyatrosunun esas aktörü o olacaktı yine. Salt bu gerçeklik bile onu yazmaya itiyor, gündüz insanlara söyleyemediklerini geceleri dilsiz ve sağır kalemine anlatıyordu. Belki sadece geceleri yaşasaydım daha mutlu olabilirdim diye düşündü nedensiz. Tüm zorunluluklarından kurtulduğu bu saatlerde rahatlıyor yalnız kendi kalabiliyordu.
Kalemi, kenarları çantasına koymaktan aşınmış içi karalamalarla dolu defterine değince eski zamanları geçirdi içinden. Güzel anıları anımsamak yerine susup içine attığı o günler belirdi zihninde. Çok fazla pişmanlığı olan insanlardan biri değildi ama mütemadiyen yanılmaktan bitap düşmüştü bilhassa şu son zamanlarda. Hayal kırıklıkları usta öğreticisi olmuştu ama hakkını vererek çalışan bir öğrenci olmayı henüz başaramamıştı o. Hep bir tanesine daha dayanamam diye düşünürken sayamaz olmuştu yediği kurşunlardan ruhunda açılan gedikleri. Neden sonra telefona baktı Suat Bey, içi daha çok daraldı kimsesizliğin ışığı gözlerini yakınca. Niye bakıyorsam kimin aramasını bekliyorsam diye iç çekti. Beklediği kimse olmayan bir insanın devamlı birinin kendisini arayacağını ümit etmesi ne büyük çelişkiydi. Sigarasını yakıp balkonun köşesinde sulamayı unuttuğu solmuş sardunyalarını süzdü. Onlar da benden pek farksız değildi diye geçirdi içinden. Beden sevgisiz kaldı mı ruh ölgünleşir, hayat ise her zamankinden daha çekilmez bir hal alırdı. Bilse de değiştiremeyeceği gerçekleri sevse de onu sevmeyenleri vardı. Zavallı Suat, çalış oğlum Suat. Cefa çek, feda et ve artık biten geceye bir veda et dedi kendine. Sabah ışıkları onu aydınlatmasa da, akşam yeniden doğmak için bugünü bitirmek elzemdi.
Kalemi, kenarları çantasına koymaktan aşınmış içi karalamalarla dolu defterine değince eski zamanları geçirdi içinden. Güzel anıları anımsamak yerine susup içine attığı o günler belirdi zihninde. Çok fazla pişmanlığı olan insanlardan biri değildi ama mütemadiyen yanılmaktan bitap düşmüştü bilhassa şu son zamanlarda. Hayal kırıklıkları usta öğreticisi olmuştu ama hakkını vererek çalışan bir öğrenci olmayı henüz başaramamıştı o. Hep bir tanesine daha dayanamam diye düşünürken sayamaz olmuştu yediği kurşunlardan ruhunda açılan gedikleri. Neden sonra telefona baktı Suat Bey, içi daha çok daraldı kimsesizliğin ışığı gözlerini yakınca. Niye bakıyorsam kimin aramasını bekliyorsam diye iç çekti. Beklediği kimse olmayan bir insanın devamlı birinin kendisini arayacağını ümit etmesi ne büyük çelişkiydi. Sigarasını yakıp balkonun köşesinde sulamayı unuttuğu solmuş sardunyalarını süzdü. Onlar da benden pek farksız değildi diye geçirdi içinden. Beden sevgisiz kaldı mı ruh ölgünleşir, hayat ise her zamankinden daha çekilmez bir hal alırdı. Bilse de değiştiremeyeceği gerçekleri sevse de onu sevmeyenleri vardı. Zavallı Suat, çalış oğlum Suat. Cefa çek, feda et ve artık biten geceye bir veda et dedi kendine. Sabah ışıkları onu aydınlatmasa da, akşam yeniden doğmak için bugünü bitirmek elzemdi.
İyi geceler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder